SN0NTWO

SN0NTWO jest znakiem okolicznościowym SP3LD w związku z Akcją Dyplomową „Wojskowy Sprzęt Łączności”.

Stacja będzie pracowała spod znaku okolicznościowego od 1.09.2017 do 6.10.2017.

REGULAMIN

Akcji Dyplomowej „Wojskowy Sprzęt Łączności”

     Akcja Dyplomowa „Wojskowy Sprzęt Łączności” jest lekcją historii o zapomnianym, dawnym sprzęcie łączności, zwłaszcza o pierwszych polskich, wojskowych radiostacjach okresu międzywojennego oraz oddaniem hołdu ich konstruktorom i żołnierzom, którzy z nich korzystali podczas II wojny światowej. Ze względu na decydujące znaczenie dla przebiegu tej wojny, czcimy też ogromny dorobek polskich kryptologów, stąd nawiązanie do maszyny szyfrującej „Enigma”.

     Wydawcą dyplomów jest SP OTC pod patronatem Zarządu Głównego Polskiego Związku Krótkofalowców przy współudziale Wydziału Łączności ZG LOK.

     Akcja polega na nawiązaniu łączności z następującymi stacjami okolicznościowymi w okresie od 01.09.2017 do 06.10.2017 (78 rocznicy wybuchu wojny do ostatniej bitwy Wojska Polskiego w 1939 r. pod Kockiem):

• SN0NONE (SP3KQV - Radiostacja N1 - bitwa nad Bzurą),

• SN0NTWO (SP3LD - Radiostacja N2 - obrona Helu),

• SN0RKD (SP5WWL - Radiostacja RKD - obrona Warszawy),

• SN0AP (SP8ZBX - Radiostacja AP - bitwa pod Mokrą),

• SN0BP (SP2PMW - Radiostacja BP - obrona Westerplatte),

• SN0OSB (SP3KWA - Odbiornik OSB - obrona Wizny),

• SN0ENI (SP2PUT - maszyna szyfrująca ENIGMA - Pyry k. Warszawy, Bletchley Park).

     Dyplomy wydawane są wyłącznie w wersji elektronicznej. Warunkiem uzyskania jest przeprowadzenie co najmniej 3 łączności z jedną z wyżej wymienionych stacji, różniących się pasmem lub emisją, na dowolnych pasmach KF na CW, SSB, AM lub DIGI. Nie będą zaliczane łączności typu „cross band” i „cross mode”. Łącznie w akcji można zdobyć 7 dyplomów.

     Zgłoszenia należy wysyłać na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

     Przyjmowanie zgłoszeń ostatecznie upływa po roku od zakończeniu akcji, w dniu 6 października 2018 roku.

Prezes SP OTC
Grzegorz Walichnowski
SP3CSD

English version

SN0NTWO Special Event Station will operate from September 7th to October 6th 2017

The SP3LD Amateur Radio Station will be active on the air using callsign SN0NTWO as part of the Military Communications Equipment Diploma.

Due to the decisive importance Polish cryptologists in the field of reconstruction of ENIGMA encrypting machine,which had influence the course of WW2 ... we honour Them organizing this diploma action.

The action is a history lesson about forgotten old military communications equipment, especially about the first Polish military radio stations of the interwar period, and to pay homage to the constructors and soldiers who used them during World War II

.

RKD

Radiostacja RKD (Radiostacja Korespondencyjna Dywizji) pierwsza rodzima konstrukcja pracująca na falach średnich o mocy 6W opracowana w 1926roku,  na wyposażeniu Wojska Polskiego 1928r.

Nadajnik pracował w zakresie 1200-430 kHz  a odbiornik 1200-460 kHz. Rodzaj pracy CW i AM.

Zasięg  70km na CW i 10 km na AM. Radiostacje te były montowane również na samochodach Fiat 508 i motocyklach CWS M 111.

W latach 1928-1932 wyprodukowano  400 szt. oraz w wersji lotniczej RKL/D  200 szt.

Radiostacja N1

Radiostacja N1-  W 1935 roku Dowództwo Wojsk Łączności opracowało plan rozwoju łączności bezprzewodowej w ramach którego Państwowe Zakłady Tele i Radiotechniczne w Warszawie opracowały dwa prototypy radiostacji N1 i N2. Produkcja seryjna radiostacji N1 ruszyła w 1937 roku.

W latach 1937-1938 wyprodukowano  105szt, a w 1939roku 500 szt.  radiostacji N1.

Pracowała w zakresie 2250-6750Khz z mocą 21 W dla telegrafii i 7 W na AM.

Zasięg 20-50km na CW i 15-30 km na AM w   zależności od użytej anteny.

Radiostacja ta została zniewolona przez Niemców i służyła w Wehrmachcie jako AQ2 do 1945roku.

Radiostacja N2

Radiostacja N2 pracowała w zakresie częstotliwości 2250-6750kHz w 180 kanałach, każdy o szerokości 25kHz. Zasięg przy antenie pionowej ok. 25km na telegrafii i 10-15km na fonii, przy antenie poziomej, 8 metrowej zasięgi te malały mniej więcej o połowę. Moc w antenie ok. 2 W przy pracy na fonii i 5W przy pracy telegrafią. Radiostacja wyposażona była w nadajnik 2 lampowy (oscylator o ciągłym przestrajaniu oraz wzmacniacz mocy), oraz dwa odbiorniki superheterodynowe 4 lampowe z regulowanym sprzężeniem zwrotnym na częstotliwości pośredniej. Drugi odbiornik przeznaczony był do współpracy z lotnictwem towarzyszącym. Zasilanie z prądnicy ręcznej (pobór mocy ok. 35 W), baterii anodowej 120 V oraz dwóch ogniw suchych 1,5 V. Antena to przewód 3,5 metrowy w wydrążonej tyczce bambusowej umocowanej w przechylnym uchwycie na pojeździe, przy czym w razie potrzeby można ją było przedłużyć łącząc z drugą taką tyczką o długości 2,5m, która zresztą używana była do odbioru w marszu. Transport: w piechocie dwukółka 1 konna (N2B), w kawalerii i artylerii dwuczłonowa taczanka 2 konna (N2T). Produkowana była też wersja samochodowa N2S.  W razie potrzeby można było wyjętą aparaturę przenosić pieszo. Do pracy na wysuniętym stanowisku obserwacyjnym radiostacja wyposażona była w "urządzenie rozmówcy" o wydłużonym połączeniu z aparaturą - kabel 200m. Zasięg 10-25km na CW i 10-5 km na AM w   zależności od użytej anteny.

Sprzęt radio i teletechniczny.

Radiostacje serii  A - AP

Radiostacje te były produkowane w Polskich Wojskowych Warsztatach Radiowych w Stanmore (Anglia). Konstruktorem urządzeń był inż. Tadeusz  Heftman , który  w oparciu o swoją przedwojenną konstrukcje radiostacji wywiadowczej  produkowanej dla Polskiego Wywiadu Wojskowego w warszawskiej firmie AVA , zaprojektował w 1940r. radiostacje typu A1, A2 i A3.  Radiostacje te w kraju nazywano Nelkami od skrótu imienia Anieli Skośkiewiczowej (Neli) . Urządzenia te miały pewne wady konstrukcyjne , poprawiono w późniejszych wersjach AP4 i  AP5 ( były to radiostacje telegraficzne z zasilaniem sieciowym 120,220,350V oraz  z pradnicy-350V) , w radiostacjach  tych częstotliwość  nadajnika była sterowana kwarcami, a częstotliwość  odbiornika była płynnie przestrajana. W związku z dużym zapotrzebowaniem ruchu oporu w krajach okupowanej Europy  produkowano radiostacje  oznaczone MR-2 do MR-3 w brytyjskich zakładach Monitor Radio  Stechford, Birmingham według polskiego projektu AP-4 i AP5.

Radiostacje serii B - BP

Radiostacje te były również produkowane w Polskich Wojskowych Warsztatach Radiowych w Stanmore (Anglia). Konstruktorem urządzeń inż. Tadeusz  Heftman. Były to radiostacje większej mocy zasilane sieciowo lub z baterii poprzez przetwornice wirujące. Pracowały emisją CW, w radiostacjach  tych częstotliwość  nadajnika była sterowana kwarcami, a częstotliwość  odbiornika była płynnie przestrajana. Pierwszy model miał oznaczenie B-1 powstał w 1942r odbiornik pracował w 2 zakresach( 4-8MHz i 8-15MHz ) moc nadajnika 15-30W , model oznaczony B-2 miał zmieniony  zakresem częstotliwości  . W 1943 roku opracowano nowszy model   BP-3 odbiornik pracował w 2 zakresach( 2-5MHz i 5-8MHz ) moc nadajnika zwiększono do 50W. Następne modele to BP-4  opracowany na przełomie 1943/1944 r. odbiornik pracował w 2 zakresach( 4-9MHz i 9-16MHz ) moc nadajnika 50W oraz BP-5 opracowany w połowie 1944r odbiornik pracował w 2 zakresach( 2-4MHz i 4-8MHz ) moc nadajnika 50W . Model BP-5 pracował emisjami CW i AM

Odbiornik serii OSB

Odbiorniki Sieciowo Bateryjne były produkowane w okupowanej Polsce w latach 1942-1943 przez Armie Krajową . Montaż odbiorników OSB odbywał się w lokalu przy ulicy Słupeckie 5 oraz w innej lokalizacji przez  ppor „Mrówkę ” ( Romuald  Gdula) i ppor „Zdzisława” (Zdzisława  Sokopp) którzy do momentu ich aresztowania w 1943r wyprodukowali  5 nadajników około 30 szt odbiorników.   Pracowały w zakresie od 3.5MHz  do 9 MHz. Produkowane w dwóch odmianach w zależności od  posiadanych podzespołów i różnych wersji obudowy. Wersja OSB II była wykorzystana do budowy radiostacji wraz  z nadajnikiem NSP III.

Opracował : Bogdan SP3LD

Źródła:  - „Żołnierze łączności walczącej Warszawy” - Kazimierz Malinowski 1983,

             - „Dziękuje wam rodacy” Polska Fundacja Kulturalna Londyn 1973,

             - „Wireless for the Warrior” Volume 4 Clandestine Radio Louis Meulstee 2004,

-  „Charakterystyka   techniczna specjalnego sprzętu radiokomunikacyjnego opracowana przez inż. T. Heftmana” Polski Instytut i Muzeum gen. Sikorskiego Londyn

-„Wielki Leksykon Uzbrojenia Wrzesień 1939 tom 40 Radiostacje Polowe „ -Roman Buja

-„Wybrane  zagadnienia łączności armii II Rzeczypospolitej”- Kwiecień 1997 – Instytut Polski i Muzeum im. Generała Sikorskiego

Maszyna szyfrująca „ENIGMA”

     Maszyna szyfrująco – deszyfrująca ENIGMA w okresie poprzedzającym II wojnę światową aż do jej zakończenia w 1945r. była używana przez wojsko, służby państwowe i wywiad hitlerowskich Niemiec. ENIGMA była urządzeniem elektromechanicznym umożliwiającym zastosowanie niezliczonej wydawałoby się ilości kombinacji. Prace prowadzone przez Biuro Szyfrów Oddziału II Sztabu Głównego Wojska Polskiego już od 1932 r. sprawiły, że polscy matematycy: Marian Rejewski, Jerzy Różycki i Henryk Zygalski byli pierwszymi, którym udało się poznać jej sekret. Miało to olbrzymie znaczenie dla czasu trwania i przebiegu działań wojennych. Jak oceniają to współcześni historycy, przez znajomość zamiarów wroga wojnę skrócono co najmniej o dwa lata i oszczędzono około 10 milionów istnień ludzkich. Trzeba pamiętać, że wprowadzenie przez nazistów do walki na masową skalę najnowszych technologii daleko wyprzedzających technikę aliantów, w tym rakiet V2, odrzutowych myśliwców Me262, niewidzialnych samolotów tzw. „stelth” oraz broni jądrowej miałoby niewyobrażalnie groźny wpływ na przyszłość świata. Wysiłek polskich i brytyjskich kryptologów temu zapobiegł.

Opracował Andrzej SP2CA.

Żródło i więcej informacji: https://pl.wikipedia.org/wiki/Enigma